Teatr Tańca Test potwierdza, że kobiety i mężczyźni widzą inaczej. Kto nie wiedział? I wcale nie chodzi tylko o kolory… 🙂
Mnóstwo pytań! Dlaczego kobiety i mężczyźni widzą inaczej świat, codzienność, życie? Czym różnią się od siebie? Różnią się w ogóle? Mają inne spojrzenie na miłość, przyjaźń, uczucia, emocje, jedzenie, picie, oddychanie, przytulanie, spanie. Czy dwie płcie znajdą wspólny język porozumienia? I dość zrozumienia dla swoich różnych zachowań, wrażliwości i przyzwyczajeń? Wymieniać można bez końca! A Teatr Tańca Test tańczyłby bez końca, gdybyśmy nie przeszkodzili im brawami 🙂
Plakat do spektaklu Punkt widzenia Teatru Tańca Test/ Źródło zdjęcia: Facebook/Autorzy plakatu: Grzegorz Pohl i Darek Sikorski.
Pytania i odpowiedzi
Tancerze poruszają te ważne i mniej ważne sprawy z życia kobiet i mężczyzn. Żartobliwie opowiadają ich różne, gryzące się historie, trafne (lub nie) stereotypy. Obnażają wady obu płci, ich słabostki, ułomności, ale jest naprawdę zabawnie! W odpowiedzi na liczne pytania, które zadają sobie twórcy spektaklu Punkt widzenia na pewno pomagają teksty piosenek polskich autorów, które wykorzystano w choreografiach. Kłaniają się Maria Peszek, Anita Lipnicka, Natalia Przybysz, Dominika Barabas, Kasia Nosowska, Mela Koteluk, Incarnations, Kamil Bednarek, Maciej Maleńczuk & Wojciech Waglewski, Jacek Bończyk, Andrzej Piaseczny, Grzegorz Markowski, Michał Krauwurst, Pabloplavo.
Wszystko można zatańczyć
Z perspektywy kobiety, te kobiece zagadnienia pociągnęły mnie najbardziej. Z nimi najłatwiej się utożsamiam, przynajmniej ja 🙂 Natalia Przybysz o nas, kobietach, mówi wprost. Bez zbędnego owijania w bawełnę. A tancerki Teatru tańczą… prawie wprost lub wcale nie-wprost.
Śniło mi się że mam wielki biust
Poruszam nim i wszyscy się gapią
Śniłam też ze mam nogi jak miód
Ciągnęły się od szyi po kanapieŻe jestem pewna gdzie mam przód gdzie mam tył
Że wierze w Boga, który we mnie wierzy
Że mam odwagę mówić prawdę lub nic
Że moim gardłem biegnie złota nićJak to się stało że zapomniałam o moich piersiach
Jak to się stało że wciąż jest za mało prawdy w mych pieśniach
Wciąż wyciągają szyję nieśmiało łaknąc powietrza
Wołają mnie rano a serce schowane zamknięte w żebrach (…)Z płyty Prąd, utwór Miód/Natalia Przybysz
Nie wyobrażałam sobie choreografii. A Iza Borkowska sobie wyobraziła. Cztery kobiety razem osobno opowiadają o… swoich piersiach. Kompleks, duma, problem, znak wszystkich kobiet.
Najbardziej poruszyła mnie Debora Łojko. Piękna, wzruszająca choreografia do piosenki Meli Koteluk. Delikatny taniec rozwijał się z muzyką. Gdy narastało słowo wokalistki, narastał ruch tancerki. A jednak. Słowo może współgrać z ruchem, a ruch może współgrać ze słowem. Ale tylko wtedy, tylko wtedy! gdy padającego w tekście słowa „sen” nie naśladujemy przez złożone ręce, o które opieramy głowę. Na szczęście tutaj taniec współgrał z tekstem, nie naśladował tekstu.
Punkt widzenia Teatr Tańca Test/Fot. Mateusz Ciągło/ Źródło zdjęcia: Facebook
Ale najlepiej w teatrze – bez dwóch zdań – wypada Maria Peszek. Z nią można tańczyć na scenie do woli. Jej teksty są teatralne, metaforyczne, głębokie, i nie są przegadane. Za każdym razem kiedy jestem na koncercie Marii Peszek, czuję się jak w teatrze. Każdy jej koncert to spektakl. Dokładnie zaplanowany wokalnie, muzycznie, ruchowo i aktorsko. Może dlatego kolejny choreograf sięgnął po utwór Marii Peszek.
(…) w smutek opakowana
leżę zakneblowana
ej czy ktoś widzi mnie
ej tu jestem
na dnieej czy ktoś wie
jak tu jest na dnie
ej czy ktoś wie
jak tu jest na samym dnie (…)Z płyty Jezus Maria Peszek, utwór Żwir/Maria Peszek
Choreografia Izabelli Borkowskiej – mroczna, refleksyjna, spokojna, bardziej jazzowa. U Elwiry Piorun energiczna, żywa, bardziej współczesna, ale i materiał szerszy. Na podstawie utworów Marii Peszek z płyt Miastomania i Jezus Maria Peszek powstał spektakl projektowy w Akademii Tańca Zawirowania Nie ogarniam… (2013 r.).
Punkt Widzenia Teatru Tańca Test, w choreografii Izabelli Borkowskiej, w reżyserii Dariusza Sikorskiego, został dofinansowany ze Stołecznego Miasta Warszawy. Wystąpili niezniszczalni tancerze Testu: Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Aleksandra Hofman, Debora Łojko, Aleksandra Olszewska, Marta Opilska, Agnieszka Senderowska. Ale i młodsi Testowym stażem: Paula Klajnowska, Tomasz Łukawski, Maciej Oficjalski, Daniela Okuniewska. Swoją premierę mieli 19 i 20 grudnia 2015 w Domu Kultury Dorożkarnia. Kolejne spektakle na pewno pojawią się w najnowszym repertuarze na 2016 rok. Można również liczyć na powtórki Dance-dance-dance i No rules – kto nie był 🙂
A.
napisanetancem.wordpress.com 